تحلیل رابطه ی بین کاربست سبک های مذاکره و راهبردهای مدیریت تعارض مدیران دانشگاه علوم پزشکی کاشان

زمینه و هدف: هدف پژوهش تحلیل کاربست سبک های مذاکره در راهبردهای مدیریت تعارض مدیران دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. سووالات پژوهش براساس چهار سبک مذاکره (واقع گرایی، تحلیلی، هنجاری، شهودی) و سه استراتژی مدیریت تعارض (راه حل گرایی، عدم مقابله و کنترل) طراحی شد. روش بررسی: نوع پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی مدیران دانشگاه علوم پزشکی کاشان به تعداد 95 نفر بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد 84 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه ی مهارت های مذاکره با 50گویه و پرسشنامه ی مدیریت تعارض با 44 گویه استفاده گردید که ضریب پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0 و 88/0 به دست آمد. یافته ها:یافته ها نشان می دهد میانگین هر یک از مولفه های سبک مذاکره و راهبردهای مدیریت تعارض بالاتر از حد متوسط است. همچنین بین سبک های مذاکره و راهبردهای مدیریت تعارض رابطه وجود دارد. نتیجه گیری:بیشترین کاربست سبک های مذاکره توسط مدیران مربوط به سبک واقع گرایی و کمترین مربوط به سبک مذاکره تحلیلی و بیشترین استفاده از استراتژی های مدیریت تعارض مربوط به استراتژی راه حل گرایی و کمترین استفاده مربوط به استراتژی کنترل بوده است.